Soms kan het ook te ver gaan....

Zo hehe, daar ben ik weer. Nee lieve mensen, ik ben niet dood en ook niet getrouwd ofzo ! Was gewoon even heel druk in de weer met allerlei zaken. Oke. Even een update: De vorige paar weken veel gestudeerd, tentamens gehad en natuurlijk de nodige feestjes meegemaakt. Mn tentamens zijn allemaal heel goed gegaan (boven de 90) en dus had ik wel een goede reden om ook een beetje te ontspannen.
Vorige week vrijdag hebben we thuis een enorm feest gegeven voor meer dan 300 man. Vraag me niet hoe, maar het paste dus wel in ons huis. Geweldig! Iedereen verkleed, muziek was helemaal top en om 8 uur s ochtends stond onze welbekende politie weer voor de deur. Dit keer hadden ze Abraham meegenomen. Pascal en Luis zijn erachteraan gegaan, maar dat heeft nog wel 3 uurtjes geduurd voordat ze het genoeg vonden en het geld hebberig in onvangst namen. Abraham heeft echt de tijd van zn leven in de cel gehad. Nieuwe vrienden, goede grappen...Nee echt, die jongen hefet zich zo vermaakt; ongelooflijk
Afgelopen weekend zijn Martin, Christine en ik samen met een Frans meisje, Letitia naar Puebla geweest. Nu vind ik het echt heerlijk hier, zo zonder tijdlimieten en zo, maar die Mexicanen kunnen ook overdrijven....
Vrijdag ongeveer 5 minuten voordat het vliegtuig naar Toluca vertrok zijn we gaan boarden. Keurig op tijd zo volgends Martin. De meiden stonden wel een beetje te zweten. Pff, nou ja, vliegtuig dus gehaald, bus gepakt naar Mexico de Jeffe (Mecixo City) en toen nog een bus naar Puebla.
Super mooie stad, veel gelopen en s avonds naar de discotheek gegaan waar Martin werkt. Weer eens wat anders dan normaal, aangezien ze zo ongeveer de hele house collectie in huis hadden. Dit keer dus geen reageton enzo, maar tiesto en eric E. Nou, ik vondd er niet zoveel aan totdat ze reageton gingen mixen met de dance...Super!
Zaterdag hadden we een bruiloft van vrienden van Martin. Zo emotioneel en mooi. Letitia, christine en ik hebben gewoon zitten huilen in de kerk...Hoe erg! Na de bruiloft zijn we naar het huis gegaan van de tante van de bruid. Heel intiem feestje met alleen familie en beste vrienden...en wij dus. Hahaha, maar in plaats van ons heel erg opgelaten te voelen hebben ze ons echt zo enorm goed behandeld. Die mensen zijn zo ongelooflijk lief, niet normaal! Het zit vol met tradities, dus we hebben met ons gezicht in een taart gehangen, gedanst met de bruidegom (knap, slim en lief, wauw) met alle leden van de familie op de foto gegaan, rijst geooid, noem het op. Als we terug gaan naar pueblamoeten we dan ook bij allen op bezoek, dus Ing, als je komt, twee daagjes Puebla ...
De dag daarna zijn we tempels en kerken gaan bekijken. Althans, dat was de bedoeling. "8 uur opstaan" "nee echt 8 uur op zn laatst", " nee, ik meen het 8 uur, want anders halen we het niet." Natuurlijk zijn we om 1o uur vertrokken. hhaha, christine helemaal over de zeik, want die is net asl Claire (sorry schatje), alles moet wel een beetje op schema lopen. Nou goed, ik voelde me niet bijzonder goed die ochtend en een uurtje later snapte ik waarom. Aan een stuk door lopen kotsen, zo smerig! Het vlees van de avond daarvoor bleek toch iet ste pikant en zwaar te zijn voor mijn hollandse maag, dus ik kon na 1 tempel weer naar huis om vervolgens de hele dag boven de plee te hangen. leuk joh
De moeder van Martin had een enorme Peruaanse (ze komen oorspronkelijk uit peru) maaltijd klaargemaakt. Zag er zo lekker uit en volgens de rest smaakte het ook geweldig. Het leek mij niet zo'n goed plan om t te eten, aangezien water al een hele opgave was om binnen te houden.
Oh jee, zijn jullie er nog? Bija klaar hoor :)
Maandag ging het al weer een stuk beter met mijn maag, dankzij een vriend van Martin die medicijnen studeert en dus goed advies had.
"Om 9 uur gaan we" "nee echt dit keer is het serieus, want we moeten het vliegtuig halen"
Ja hoor, om 11.30 zijn we vetrokken naar een safari. Was echt super tof. Alle beesten gezien die je kan bedenken bij een safari. zal ook snel even foto's op de site zetten van alles. De twee jongens met wie we waren hadden nog nooit in een automaat gereden dus ik mocht in een ware Tour-of-duty car (kennen jullie die nog?) rond rijden tussen de tijgers, giraffen, etc. GEWELDIG!
Ons vliegtuig terug naar Monterrey zou vertrekken om 19.45 en het kost ongeveer 4 uur om van Puebla, via Mexico de Jeffe naar Toluca te gaan. Als je geen file hebt tenminste.
Volgens Mexicaanse horloges kan je dan best op tijd komen als je om 15.30 vertrekt, maar niet voordat je eerst nog de hele stad doorcrosst om nog even dag te zeggen tegen mama....Oh jee, je voelt m al aankomen niet. We hadden, moet ik eerlijk bekennen, best een rappe bus naar Mexio de Jeffe, dus daar aangekomen hadden we zeker nog een uur en een kwartier om naar Toluca te komen. Wij snel een taxi ingegaan..."Hoe lang duurt het om naar Toluca te gaan?" " Zonder file? zeker anderhalf uur." Relaxed....
Ook nog aangehouden door de Mexicaanse politie die geld wilden, omdat ze de reisdocumenten van Letitia (paspoort en visa) niet goed vonden. Of we wilden meekomen naar het migratiekantoor? Natuurlijk konden we ook verder gaan, slechts tegen een kleine vergoeding. Is dat niet aardig?! Stelletje corrupte kut mexicanen.
Nou ja, weer betaald en toen maar terug gegaan naar het bus station. Bus genomen (twaalf uur lang in de kou, met slippers aan en een tshirt, brrr) en nu eindelijk lekker weer vertrouwd thuis. Heeeeeeeeerlijk.
Zo, wel een beetje zeikerig he. Hahahaha, niets van aantrekken, ben gewoon ene beetje moe nu, maar wil hier voor geen goud weg. T is nog steeds super!
Hele dikke knuffel
jet